تشکیل دادگاه کبری بین المللی که در شعارهای دوازده گانه بهائیت دیده می شود، همین شورای امنیت و سازمان ملل متحد و دادگاههای بین المللی است که در جهت تأمین خواسته های رژیمهای استکباری گام بر می دارند و هیچ فایده ای برای مردم مظلوم جهان و مستضعفین ندارند.
ناکارآمدی این سازمانهای جهانی، پیوسته در حق کشی دولتهای استکباری دیده می شود. یک روز در فلسطین، روز دیگری یمن، روزی در عراق و سوریه و بحرین و امروز هم
تاریخ اسماعیلیه از ادعاهای مهدویت بسیاری گزارش می‌دهد که از سوی سران جریانهای این فرقه بیان شده است. قرامطه بر امامت اسماعیل باقی مانند و او زنده و مهدی موعود می‌دانستند؛ (۱) ولی پس از مرگ اسماعیل به پیروی از پسرش محمّد برخاسته و او را امام خود پنداشته بودند.(۲) آنان با اعتقاد به مهدویت و
بهائیت از جمله جریان‌هایی است که خوشگفتاری و خوشرفتاری را به خوبی در ظاهر رعایت می‌کنند و این منش را یکی از جاذبه‌های خود قرار داده و دیگران را به این وسیله به خود جذب می‌کنند و از سوی شعار تحری حقیقت می‌دهد و دیگران را به تحقیق فرا می‌خواند؛ لیکن بررسی سیره گفتاری و کرداری سران این فرقه حقیقت دیگری را آشکار می‌سازد
درباره اباحه گری و ازدواج با محارم در بهائیت، مقالات بسیاری نوشته شده است؛ لیکن این نوشتار با مروری بر برخی اسناد این احکام، به پیشینه تاریخی اینگونه احکام در جریان دروزیه می پردازیم.
حسین‌علی نوری در باب ازدواج با محارم، تنها ازدواج با زن پدر را حرام می‌داند: «قد حرّمت علیکم ازواج آبائکم»(۲) و دیگر سران بهائیت درباره ازدواج با محارم سکوت کرده‌اند.
