ادعاهای علی محمد شیرازی از سال 1261 تا 1266 فراز و نشیب‌های فراوانی داشت که در این نوشتار به اختصار گزارش و بررسی می شود:
حسین‌خان نظام الدوله آجودان‌باشی (والی فارس) علی‌محمد شیرازی را در 19 رمضان سال 1261ق از بوشهر به شیراز فراخواند(1) و مجلسی با
علی‌محمّد شیرازی (معروف به باب و مبشر خوانده بهائیت)(1) چون از رویارویی با دانشمندان ناتوان بود، نابودی کتاب‌های علمی و فلسفی را لازم شمرد: «فی حکم محو کل الکتب کلها الا ما انشئت او تنشئی فی ذلک الامر».(2) عباس افندی (معروف به عبدالبها) درباره نابود کردن
بابیت از جریانهای معاصری است که بر پایه زمینه‌های فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و ... پدید آمد که پیش از این گذشت.(1) این مقاله به اسباب جلوگری و بهتر دیده شدن فرقه بابیت در عصر قاجار می‌پردازد که هیچ وسیله ارتباط جمعی وجود نداشت؛ ولی این فرقه توانست چند ده هزار نفر را دور خود جمع کند. علی‌محمّد شیرازی (معروف به باب) جوانی کم تجربه بود؛ لیکن با بهره‌گیری از
برخی بر این باورند که استعمار، شخصیت‌سازی و فرقه‌سازی می‌کند؛ ولی حقیقت آن است که نقش استعمار در فرق انحرافی، پس از شکل‌گیری شخصیت سران فرق ایفا می‌شود و این مقاله زمینه‌های پیدایش فرقه بابیت را به اختصار بیان می‌کند. زمینه‌های پیدایش بابیت از نگره‌های گوناگونی قابل بررسی است:
1. اجتماعی: بی‌کفایتی شاهان قاجار و کارگزاران آنان(1) و درگیری‌های داخلی و جنگ با روس‌ها؛(2) موضع ضد حکومتی بابیان سبب
سران بهائیت با گرته برداری از اهل طریقت، سعی دارند راه خود را متمایز از ادیان الاهی و اهل شریعت معرفی کرده و به گونه ای مسیر میانبری را به پیروانشان بنمایند.
بسیارند فرق و مذاهبی که پیوسته بر قلب و دل همراه با بی‌اعتنایی به اعمال و احکام دینی با شعار «پاکی دل» تأکید دارند و نقش عمل در رستگاری انسان را نادیده گرفته یا کم رنگ می‌نمایند؛ برای نمونه در دوره معاصر، عباس افندی (معروف به عبدالبها، دومین سرکرده بهائیت) از پاکی دل سخن می‌راند؛ ولی به عمل و جایگاه آن در دینداری اشاره نمی‌کند: «ای یاران پاک یزدان
بهائیت یک جریان سیاسی در قالب فرقه ای مذهبی است. رسالتش تفرقه افکنی به ویژه میان شیعیان است؛ ولی سرانش، به ویژه حسین علی نوری (معروف به بهاء الله، سرکرده بهائیت) از اتحاد و اتفاق سخن می رانند: «دین‌اللّه و مذهب‌اللّه محض اتحاد و اتفاق اهل عالم از سمآء مشیّت مالک قدم نازل گشته و ظاهر شده آن را علت اختلاف و نفاق مکنید. سببِ اعظم و علت ِکبری از برای ظهور و اشراق نیّر اتحاد دین الهی و شریعه ربانی بوده و نموّ عالم و تربیت امم و اطمینان عباد و راحت مَن فی البلاد از اصول و احکام الهی.»(1)
عباس افندی
بهائیت، طاهره قره العین را نماد تجدد طلبی و آزادی خواهی معرفی می کند و گفتار و رفتار او را سرمشق و الگوی زنان بهائی قرار می دهد. این جریان بر خلاف شعارهای تساوی حقوق زن و مرد و ...، جاذبه های جنسی زن را می خواهد، نه خودش را. زنان بهائی این سخن را با گوشت و پوست و استخوان خود درک کرده اند.
حسینعلی نوری (بها) از تقدم مردان
در پی دیدارهای علی‌محمّد شیرازی (باب) با پیروانش،(1) آنان دستورها و نقشه‌هایی را به اسم علی‌محمّد اجرا می‌کردند. پیروان نزدیک علی‌محمّد به سرکردگی حسینعلی نوری (بهاء)، فاطمه زرین‌تاج (طاهره قره‌العین) و ملامحمّد علی بارفروشی (قدوس) در اواخر رجب و اوایل شعبان سال 1264ق، گروهی 81 نفره را در بدشت جمع کردند که چهار راه ارتباطی بابیان بود و 22 روز در آنجا ماندند.(2)
این اجتماع سه هدف را پیگیری می‌کرد:
1. نجات علی‌محمّد شیرازی از زندان ماکو بود؛
2. تعیین تکلیف بابیت؛
3. اعلام مخالفت و
جمعی از مسئولین برگزاری نخستین همایش بین‌المللی «۲۰۰ سال خشونت، خیانت و خرافه فرقه‌ای» با حضور در بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء با حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی دیدار کردند.
آیت الله العظمی جوادی آملی در این دیدار بیان داشتند:
همایش بین المللی 200 سال خشونت، خیانت و خرافه فرقه ای به همت دانشگاه شیراز کلید خورده است، علاقه مندان برای ارسال مقالات خود می توانند
