یکی از مهمترین ابهاماتی که در تاریخ و باورهای بابیت و بهائیت وجود دارد، جایگاه علی محمد شیرازی معروف به باب است؛ به این معنا که حتی سران و مبلغان بهائیت نیز به درستی نمی دانند که شیرازی که چه ادعایی داشته است.
عباس افندی دومین سرکرده بهائیت درباره ادعاهای علی محمد شیزای (باب) می‌نویسد: «آغاز گفتار نمود و مقام بابیّت اظهار و از کلمه بابیّت مراد او چنان بود که من واسطه فیوضات از
تاریخ اسماعیلیه از ادعاهای مهدویت بسیاری گزارش می‌دهد که از سوی سران جریانهای این فرقه بیان شده است. قرامطه بر امامت اسماعیل باقی مانند و او زنده و مهدی موعود می‌دانستند؛ (۱) ولی پس از مرگ اسماعیل به پیروی از پسرش محمّد برخاسته و او را امام خود پنداشته بودند.(۲) آنان با اعتقاد به مهدویت و
دربحث سفیانی ذکرشده که این فرد باشیعه کینه شدیدی دارد و شیعه کش قهاری است. داعش هم همین ویژه گی ها رادارد. اتفاقا در روایات داریم که سفیانی به سوریه و عراق حمله می کند وآنجا راتصرف می کند داعش هم، همین کار را کرده است.
آیا سفیانی همان داعش است؟
با 6 دلیل معتبر
در بحث مهدویت، دو گونه انحراف وجود دارد:
أ. گروهی با مصداق سازی، مردم را به انحراف کشاندند تا به منافع خود برسند؛
ب. دسته ای با ادعای مهدویت، از جایگاه زمانی و مکانی خود سودجویی می کردند.
از آنجا که همه مسلمانان
یکی از اقسام نصرت صاحب الزمان علیه السلام، یاری کردن به زبان است و اگر مومن برای مولای خود خالصانه دعا کند مولایش هم برای او خالصانه دعا می کند و دعای آن حضرت (عج) کلید هر خیر و از بین برنده ی هر شّر است.
در کتاب خرایج آمده است: شحصی به نام عبدالرحمن مقیم اصفهان، شیعه بود. از او پرسیدند: چرا به امامت حضرت علی النقی علیه السلام معتقد شدی؟
