سران بهائیت با گرته برداری از اهل طریقت، سعی دارند راه خود را متمایز از ادیان الاهی و اهل شریعت معرفی کرده و به گونه ای مسیر میانبری را به پیروانشان بنمایند.
بسیارند فرق و مذاهبی که پیوسته بر قلب و دل همراه با بیاعتنایی به اعمال و احکام دینی با شعار «پاکی دل» تأکید دارند و نقش عمل در رستگاری انسان را نادیده گرفته یا کم رنگ مینمایند؛ برای نمونه در دوره معاصر، عباس افندی (معروف به عبدالبها، دومین سرکرده بهائیت) از پاکی دل سخن میراند؛ ولی به عمل و جایگاه آن در دینداری اشاره نمیکند: «ای یاران پاک یزدان